Formentabelle zu „arbitrare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitrabam | arbitrabar |
2. Person Singular | arbitrabas | arbitrabare, arbitrabaris |
3. Person Singular | arbitrabat | arbitrabatur |
1. Person Plural | arbitrabamus | arbitrabamur |
2. Person Plural | arbitrabatis | arbitrabamini |
3. Person Plural | arbitrabant | arbitrabantur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitravi | — |
2. Person Singular | arbitravisti | — |
3. Person Singular | arbitravit | — |
1. Person Plural | arbitravimus | — |
2. Person Plural | arbitravistis | — |
3. Person Plural | arbitrare, arbitrarae, arbitravere, arbitraverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitraveram | — |
2. Person Singular | arbitraveras | — |
3. Person Singular | arbitraverat | — |
1. Person Plural | arbitraveramus | — |
2. Person Plural | arbitraveratis | — |
3. Person Plural | arbitraverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitravero | — |
2. Person Singular | arbitraris, arbitraveris | — |
3. Person Singular | arbitraverit | — |
1. Person Plural | arbitraverimus | — |
2. Person Plural | arbitraveritis | — |
3. Person Plural | arbitraverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitrem | arbitrer |
2. Person Singular | arbitres | arbitraere, arbitrere, arbitreris |
3. Person Singular | arbitret | arbitretur |
1. Person Plural | arbitremus | arbitremur |
2. Person Plural | arbitretis | arbitremini |
3. Person Plural | arbitrent | arbitrentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitrarem | arbitrarer |
2. Person Singular | arbitrares | arbitrarere, arbitrareris |
3. Person Singular | arbitraret, arbitraretetis | arbitraretur |
1. Person Plural | arbitraremus | arbitraremur |
2. Person Plural | arbitraretis | arbitraremini |
3. Person Plural | arbitrarent | arbitrarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitraverim | — |
2. Person Singular | arbitraris, arbitraveris | — |
3. Person Singular | arbitraverit | — |
1. Person Plural | arbitraverimus | — |
2. Person Plural | arbitraveritis | — |
3. Person Plural | arbitraverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | arbitravissem | — |
2. Person Singular | arbitravisses | — |
3. Person Singular | arbitravisset | — |
1. Person Plural | arbitravissemus | — |
2. Person Plural | arbitravissetis | — |
3. Person Plural | arbitravissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | arbitrare, arbitrarae | arbitravisse |
Passiv | arbitrari, arbitrarier, arbitrariuso | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | arbitra, arbitramimi, arbitrarus, arbitratussis | arbitrare, arbitrarae |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | arbitrate | arbitramini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | arbitrato, arbitratoreis | arbitrator |
3. Person Singular | arbitrato, arbitratoreis | arbitrator |
2. Person Plural | arbitratote | — |
3. Person Plural | arbitranto | arbitrantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arbitratus, arbitrata, arbitratum | arbitrati, arbitrata, arbitratae |
Genitiv | arbitrati, arbitratae | arbitratarum, arbitratorum |
Dativ | arbitratae, arbitrato, arbitratoreis | arbitratis |
Akkusativ | arbitratum, arbitratam | arbitrata, arbitratas, arbitratos |
Ablativ | arbitrata, arbitrato, arbitratoreis | arbitratis |
Vokativ | arbitrata, arbitratum, arbitrate | arbitrati, arbitrata, arbitratae |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arbitrans | arbitrantes, arbitrantia |
Genitiv | arbitrantis | arbitrantium, arbitrantum |
Dativ | arbitranti | arbitrantibus |
Akkusativ | arbitrans, arbitrantem | arbitrantes, arbitrantia |
Ablativ | arbitrante, arbitranti | arbitrantibus |
Vokativ | arbitrans | arbitrantes, arbitrantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arbitraturus, arbitratura, arbitraturum | arbitratura, arbitraturae, arbitraturi |
Genitiv | arbitraturae, arbitraturi | arbitraturarum, arbitraturorum |
Dativ | arbitraturae, arbitraturo | arbitraturis |
Akkusativ | arbitraturam, arbitraturum | arbitratura, arbitraturas, arbitraturos |
Ablativ | arbitratura, arbitraturo | arbitraturis |
Vokativ | arbitratura, arbitrature, arbitraturum | arbitratura, arbitraturae, arbitraturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | arbitranda, arbitrandum, arbitrandus | arbitranda, arbitrandae, arbitrandi |
Genitiv | arbitrandae, arbitrandi | arbitrandarum, arbitrandorum |
Dativ | arbitrandae, arbitrando | arbitrandis |
Akkusativ | arbitrandam, arbitrandum | arbitranda, arbitrandas, arbitrandos |
Ablativ | arbitranda, arbitrando | arbitrandis |
Vokativ | arbitranda, arbitrande, arbitrandum | arbitranda, arbitrandae, arbitrandi |
152 (249) Formen für „arbitrare“