| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | benivolens | beniuolentia, benivolentes |
| Genitiv | benivolentis | benivolentium, benivolentum |
| Dativ | benivolenti | benivolentibus |
| Akkusativ | benivolentem, benivolens | beniuolentia, benivolentes, benivolentis |
| Ablativ | benivolenti, benivolente | benivolentibus |
| Vokativ | benivolens | beniuolentia, benivolentes |
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | — | — |
| Genitiv | — | — |
| Dativ | — | — |
| Akkusativ | — | — |
| Ablativ | — | — |
| Vokativ | — | — |
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | benivolentissimus | benivolentissimi |
| Genitiv | benivolentissimi, benivolentissimi | — |
| Dativ | benivolentissimo, benivolentissimo | — |
| Akkusativ | — | — |
| Ablativ | benivolentissimo, benivolentissimo | — |
| Vokativ | benivolentissime | benivolentissimi |
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | benivolens | benivolentes |
| Genitiv | benivolentis | benivolentium, benivolentum |
| Dativ | benivolente, benivolenti | benivolentibus |
| Akkusativ | benivolentem, benivolentim | benivolenteis, benivolentes, benivolentis |
| Ablativ | benivolente, benivolenti | benivolentibus |
| Vokativ | benivolens | benivolentes |
| Grundform | |
|---|---|
| Positiv | — |
| Komparativ | — |
| Superlativ | benivolentissime |