Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "depugnare"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugno, depugno	depugnor, depugnor
2. Person Singular	depugnas, depugnas	depugnare, depugnaris, depugnare, depugnaris
3. Person Singular	depugnat, depugnat	depugnatur, depugnatur
1. Person Plural	depugnamus, depugnamus	depugnamur, depugnamur
2. Person Plural	depugnatis, depugnatis	depugnamini, depugnamini
3. Person Plural	depugnant, depugnant	depugnantur, depugnantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnabam, depugnabam	depugnabar, depugnabar
2. Person Singular	depugnabas, depugnabas	depugnabare, depugnabaris, depugnabare, depugnabaris
3. Person Singular	depugnabat, depugnabat	depugnabatur, depugnabatur
1. Person Plural	depugnabamus, depugnabamus	depugnabamur, depugnabamur
2. Person Plural	depugnabatis, depugnabatis	depugnabamini, depugnabamini
3. Person Plural	depugnabant, depugnabant	depugnabantur, depugnabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnabo, depugnabo	depugnabor, depugnabor
2. Person Singular	depugnabis, depugnabis	depugnabere, depugnaberis, depugnabere, depugnaberis
3. Person Singular	depugnabit, depugnabit	depugnabitur, depugnabitur
1. Person Plural	depugnabimus, depugnabimus	depugnabimur, depugnabimur
2. Person Plural	depugnabitis, depugnabitis	depugnabimini, depugnabimini
3. Person Plural	depugnabunt, depugnabunt	depugnabuntur, depugnabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnavi, depugnavi	—
2. Person Singular	depugnavisti, depugnavisti	—
3. Person Singular	depugnauit, depugnauit	—
1. Person Plural	depugnavimus, depugnavimus	—
2. Person Plural	depugnavistis, depugnavistis	—
3. Person Plural	depugnare, depugnavere, depugnaverunt, depugnaverunt, depugnavere	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnaveram, depugnaveram	—
2. Person Singular	depugnaveras, depugnaveras	—
3. Person Singular	depugnauerat, depugnarat, depugnauerat	—
1. Person Plural	depugnaveramus, depugnaveramus	—
2. Person Plural	depugnaveratis, depugnaveratis	—
3. Person Plural	depugnaverant, depugnaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnavero, depugnavero	—
2. Person Singular	depugnaveris, depugnaveris, depugnaris	—
3. Person Singular	depugnaverit, depugnarit, depugnaverit	—
1. Person Plural	depugnaverimus, depugnaverimus	—
2. Person Plural	depugnaveritis, depugnaveritis	—
3. Person Plural	depugnaverint, depugnaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnem, depugnem	depugner, depugner
2. Person Singular	depugnes, depugnes	depugnere, depugneris, depugnere, depugneris
3. Person Singular	depugnet, depugnet	depugnetur, depugnetur
1. Person Plural	depugnemus, depugnemus	depugnemur, depugnemur
2. Person Plural	depugnetis, depugnetis	depugnemini, depugnemini
3. Person Plural	depugnent, depugnent	depugnentur, depugnentur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnarem, depugnarem	depugnarer, depugnarer
2. Person Singular	depugnares, depugnares	depugnarere, depugnareris, depugnarere, depugnareris
3. Person Singular	depugnaret, depugnaret	depugnaretur, depugnaretur
1. Person Plural	depugnaremus, depugnaremus	depugnaremur, depugnaremur
2. Person Plural	depugnaretis, depugnaretis	depugnaremini, depugnaremini
3. Person Plural	depugnarent, depugnarent	depugnarentur, depugnarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnaverim, depugnaverim	—
2. Person Singular	depugnaveris, depugnaveris, depugnaris	—
3. Person Singular	depugnaverit, depugnarit, depugnaverit	—
1. Person Plural	depugnaverimus, depugnaverimus	—
2. Person Plural	depugnaveritis, depugnaveritis	—
3. Person Plural	depugnaverint, depugnaverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	depugnavissem, depugnavissem	—
2. Person Singular	depugnavisses, depugnavisses	—
3. Person Singular	depugnavisset, depugnasset, depugnavisset	—
1. Person Plural	depugnavissemus, depugnavissemus	—
2. Person Plural	depugnavissetis, depugnavissetis	—
3. Person Plural	depugnavissent, depugnavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	depugnare, depugnare	depugnavisse, depugnavisse
Passiv	depugnari, depugnarier, depugnari, depugnarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	depugna, depugna	depugnare, depugnare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	depugnate, depugnate	depugnamini, depugnamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	depugnato, depugnato	depugnator, depugnator
3. Person Singular	depugnato, depugnato	depugnator, depugnator
2. Person Plural	depugnatote, depugnatote	—
3. Person Plural	depugnanto, depugnanto	depugnantor, depugnantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	depugnata, depugnatus, depugnatum, depugnatum, depugnatus, depugnata	depugnatae, depugnati, depugnata, depugnati, depugnatae, depugnata
Genitiv	depugnatae, depugnati, depugnati, depugnati, depugnatae, depugnati	depugnatorum, depugnatorum, depugnatorum, depugnatorum, depugnatarum, depugnatarum
Dativ	depugnato, depugnatae, depugnatae, depugnato, depugnato, depugnato	depugnatis, depugnatis
Akkusativ	depugnatam, depugnatum, depugnatum, depugnatum, depugnatum, depugnatam	depugnata, depugnatos, depugnatos, depugnatas, depugnata, depugnatas
Ablativ	depugnato, depugnato, depugnata, depugnata, depugnato, depugnato	depugnatis, depugnatis
Vokativ	depugnate, depugnata, depugnatum, depugnate, depugnatum, depugnata	depugnatae, depugnati, depugnata, depugnati, depugnatae, depugnata

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	depugnans, depugnans	depugnantes, depugnantia, depugnantia, depugnantes
Genitiv	depugnantis, depugnantis	depugnantum, depugnantium, depugnantum, depugnantium
Dativ	depugnanti, depugnanti	depugnantibus, depugnantibus
Akkusativ	depugnans, depugnantem, depugnans, depugnantem	depugnantes, depugnantes, depugnantia, depugnantia
Ablativ	depugnante, depugnanti, depugnanti, depugnante	depugnantibus, depugnantibus
Vokativ	depugnans, depugnans	depugnantes, depugnantia, depugnantia, depugnantes

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	depugnaturum, depugnaturum, depugnaturus, depugnatura, depugnaturus, depugnatura	depugnaturae, depugnaturi, depugnaturi, depugnatura, depugnatura, depugnaturae
Genitiv	depugnaturae, depugnaturi, depugnaturi, depugnaturi, depugnaturi, depugnaturae	depugnaturorum, depugnaturorum, depugnaturarum, depugnaturorum, depugnaturarum, depugnaturorum
Dativ	depugnaturae, depugnaturo, depugnaturo, depugnaturo, depugnaturae, depugnaturo	depugnaturis, depugnaturis
Akkusativ	depugnaturam, depugnaturum, depugnaturam, depugnaturum, depugnaturum, depugnaturum	depugnaturos, depugnaturas, depugnaturos, depugnaturas, depugnatura, depugnatura
Ablativ	depugnaturo, depugnaturo, depugnatura, depugnatura, depugnaturo, depugnaturo	depugnaturis, depugnaturis
Vokativ	depugnaturum, depugnature, depugnaturum, depugnature, depugnatura, depugnatura	depugnaturae, depugnaturae, depugnaturi, depugnaturi, depugnatura, depugnatura

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	depugnandum, depugnanda, depugnandum, depugnandus, depugnanda, depugnandus	depugnandae, depugnandi, depugnanda, depugnandi, depugnandae, depugnanda
Genitiv	depugnandi, depugnandi, depugnandi, depugnandae, depugnandi, depugnandae	depugnandorum, depugnandorum, depugnandarum, depugnandorum, depugnandorum, depugnandarum
Dativ	depugnandae, depugnando, depugnando, depugnandae, depugnando, depugnando	depugnandis, depugnandis
Akkusativ	depugnandum, depugnandam, depugnandum, depugnandum, depugnandum, depugnandam	depugnandos, depugnandas, depugnanda, depugnandos, depugnanda, depugnandas
Ablativ	depugnando, depugnanda, depugnando, depugnando, depugnanda, depugnando	depugnandis, depugnandis
Vokativ	depugnandum, depugnanda, depugnandum, depugnande, depugnanda, depugnande	depugnandae, depugnandi, depugnanda, depugnandi, depugnandae, depugnanda

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum