Formentabelle zu „disterminare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | distermino | disterminor |
2. Person Singular | disterminas | disterminare, disterminaris |
3. Person Singular | disterminat | disterminatur |
1. Person Plural | disterminamus | disterminamur |
2. Person Plural | disterminatis | disterminamini |
3. Person Plural | disterminant | disterminantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminabam | disterminabar |
2. Person Singular | disterminabas | disterminabare, disterminabaris |
3. Person Singular | disterminabat | disterminabatur |
1. Person Plural | disterminabamus | disterminabamur |
2. Person Plural | disterminabatis | disterminabamini |
3. Person Plural | disterminabant | disterminabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminabo | disterminabor |
2. Person Singular | disterminabis | disterminabere, disterminaberis |
3. Person Singular | disterminabit | disterminabitur |
1. Person Plural | disterminabimus | disterminabimur |
2. Person Plural | disterminabitis | disterminabimini |
3. Person Plural | disterminabunt | disterminabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminavi | — |
2. Person Singular | disterminavisti | — |
3. Person Singular | disterminavit | — |
1. Person Plural | disterminavimus | — |
2. Person Plural | disterminavistis | — |
3. Person Plural | disterminare, disterminavere, disterminaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminaveram | — |
2. Person Singular | disterminaveras | — |
3. Person Singular | disterminaverat | — |
1. Person Plural | disterminaveramus | — |
2. Person Plural | disterminaveratis | — |
3. Person Plural | disterminaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminavero | — |
2. Person Singular | disterminaris, disterminaveris | — |
3. Person Singular | disterminaverit | — |
1. Person Plural | disterminaverimus | — |
2. Person Plural | disterminaveritis | — |
3. Person Plural | disterminaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminem | disterminer |
2. Person Singular | distermines | disterminere, distermineris |
3. Person Singular | disterminet | disterminetur |
1. Person Plural | disterminemus | disterminemur |
2. Person Plural | disterminetis | disterminemini |
3. Person Plural | disterminent | disterminentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminarem | disterminarer |
2. Person Singular | disterminares | disterminarere, disterminareris |
3. Person Singular | disterminaret | disterminaretur |
1. Person Plural | disterminaremus | disterminaremur |
2. Person Plural | disterminaretis | disterminaremini |
3. Person Plural | disterminarent | disterminarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminaverim | — |
2. Person Singular | disterminaris, disterminaveris | — |
3. Person Singular | disterminaverit | — |
1. Person Plural | disterminaverimus | — |
2. Person Plural | disterminaveritis | — |
3. Person Plural | disterminaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disterminavissem | — |
2. Person Singular | disterminavisses | — |
3. Person Singular | disterminavisset | — |
1. Person Plural | disterminavissemus | — |
2. Person Plural | disterminavissetis | — |
3. Person Plural | disterminavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | disterminare | disterminavisse |
Passiv | disterminari, disterminarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | distermina | disterminare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | disterminate | disterminamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | disterminato | disterminator |
3. Person Singular | disterminato | disterminator |
2. Person Plural | disterminatote | — |
3. Person Plural | disterminanto | disterminantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disterminata, disterminatum, disterminatus | disterminata, disterminatae, disterminati |
Genitiv | disterminatae, disterminati | disterminatarum, disterminatorum |
Dativ | disterminatae, disterminato | disterminatis |
Akkusativ | disterminatam, disterminatum | disterminata, disterminatas, disterminatos |
Ablativ | disterminata, disterminato | disterminatis |
Vokativ | disterminata, disterminate, disterminatum | disterminata, disterminatae, disterminati |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disterminatura, disterminaturum, disterminaturus | disterminatura, disterminaturae, disterminaturi |
Genitiv | disterminaturae, disterminaturi | disterminaturarum, disterminaturorum |
Dativ | disterminaturae, disterminaturo | disterminaturis |
Akkusativ | disterminaturam, disterminaturum | disterminatura, disterminaturas, disterminaturos |
Ablativ | disterminatura, disterminaturo | disterminaturis |
Vokativ | disterminatura, disterminature, disterminaturum | disterminatura, disterminaturae, disterminaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disterminanda, disterminandum, disterminandus | disterminanda, disterminandae, disterminandi |
Genitiv | disterminandae, disterminandi | disterminandarum, disterminandorum |
Dativ | disterminandae, disterminando | disterminandis |
Akkusativ | disterminandam, disterminandum | disterminanda, disterminandas, disterminandos |
Ablativ | disterminanda, disterminando | disterminandis |
Vokativ | disterminanda, disterminande, disterminandum | disterminanda, disterminandae, disterminandi |
152 (228) Formen für „disterminare“