Formentabelle zu „disturbare“
Verb
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbabam | disturbabar |
2. Person Singular | disturbabas | disturbabare, disturbabaris |
3. Person Singular | disturbabat | disturbabatur |
1. Person Plural | disturbabamus | disturbabamur |
2. Person Plural | disturbabatis | disturbabamini |
3. Person Plural | disturbabant | disturbabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbabo | disturbabor |
2. Person Singular | disturbabis | disturbabere, disturbaberis |
3. Person Singular | disturbabit | disturbabitur |
1. Person Plural | disturbabimus | disturbabimur |
2. Person Plural | disturbabitis | disturbabimini |
3. Person Plural | disturbabunt | disturbabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbavi | — |
2. Person Singular | disturbavisti | — |
3. Person Singular | disturbavit | — |
1. Person Plural | disturbavimus | — |
2. Person Plural | disturbavistis | — |
3. Person Plural | disturbare, disturbavere, disturbaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbaveram | — |
2. Person Singular | disturbaveras | — |
3. Person Singular | disturbaverat | — |
1. Person Plural | disturbaveramus | — |
2. Person Plural | disturbaveratis | — |
3. Person Plural | disturbaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbavero | — |
2. Person Singular | disturbaris, disturbaveris | — |
3. Person Singular | disturbaverit | — |
1. Person Plural | disturbaverimus | — |
2. Person Plural | disturbaveritis | — |
3. Person Plural | disturbaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbem | disturber |
2. Person Singular | disturbes | disturbere, disturberis |
3. Person Singular | disturbet | disturbetur |
1. Person Plural | disturbemus | disturbemur |
2. Person Plural | disturbetis | disturbemini |
3. Person Plural | disturbent | disturbentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbarem | disturbarer |
2. Person Singular | disturbares | disturbarere, disturbareris |
3. Person Singular | disturbaret | disturbaretur |
1. Person Plural | disturbaremus | disturbaremur |
2. Person Plural | disturbaretis | disturbaremini |
3. Person Plural | disturbarent | disturbarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbaverim | — |
2. Person Singular | disturbaris, disturbaveris | — |
3. Person Singular | disturbaverit | — |
1. Person Plural | disturbaverimus | — |
2. Person Plural | disturbaveritis | — |
3. Person Plural | disturbaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | disturbavissem | — |
2. Person Singular | disturbavisses | — |
3. Person Singular | disturbavisset | — |
1. Person Plural | disturbavissemus | — |
2. Person Plural | disturbavissetis | — |
3. Person Plural | disturbavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | disturbare | disturbavisse |
Passiv | disturbari, disturbarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | disturba | disturbare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | disturbate | disturbamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | disturbato | disturbator |
3. Person Singular | disturbato | disturbator |
2. Person Plural | disturbatote | — |
3. Person Plural | disturbanto | disturbantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disturbata, disturbatum, disturbatus | disturbata, disturbatae, disturbati |
Genitiv | disturbatae, disturbati | disturbatarum, disturbatorum |
Dativ | disturbato, disturbatae | disturbatis |
Akkusativ | disturbatam, disturbatum | disturbata, disturbatas, disturbatos |
Ablativ | disturbato, disturbata | disturbatis |
Vokativ | disturbata, disturbate, disturbatum | disturbata, disturbatae, disturbati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disturbans | disturbantes, disturbantia |
Genitiv | disturbantis | disturbantium, disturbantum |
Dativ | disturbanti | disturbantibus |
Akkusativ | disturbans, disturbantem | disturbantes, disturbantia |
Ablativ | disturbante, disturbanti | disturbantibus |
Vokativ | disturbans | disturbantes, disturbantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disturbatura, disturbaturum, disturbaturus | disturbatura, disturbaturae, disturbaturi |
Genitiv | disturbaturae, disturbaturi | disturbaturarum, disturbaturorum |
Dativ | disturbaturae, disturbaturo | disturbaturis |
Akkusativ | disturbaturam, disturbaturum | disturbatura, disturbaturas, disturbaturos |
Ablativ | disturbatura, disturbaturo | disturbaturis |
Vokativ | disturbatura, disturbature, disturbaturum | disturbatura, disturbaturae, disturbaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | disturbanda, disturbandum, disturbandus | disturbanda, disturbandae, disturbandi |
Genitiv | disturbandae, disturbandi | disturbandarum, disturbandorum |
Dativ | disturbandae, disturbando | disturbandis |
Akkusativ | disturbandam, disturbandum | disturbanda, disturbandas, disturbandos |
Ablativ | disturbanda, disturbando | disturbandis |
Vokativ | disturbanda, disturbande, disturbandum | disturbanda, disturbandae, disturbandi |
Substantiv
| Singular | Plural |
---|
Nominativ | — | — |
Genitiv | — | — |
Dativ | — | — |
Akkusativ | — | — |
Ablativ | disturbatione | — |
Vokativ | — | — |
153 (231) Formen für „disturbare“