Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "dubitare"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubito, dubitoque	dubitor
2. Person Singular	dubitas	dubitaris, dubitare
3. Person Singular	dubitat	dubitatur
1. Person Plural	dubitamus	dubitamur
2. Person Plural	dubitatis	dubitamini
3. Person Plural	dubitant	dubitantur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitabam	dubitabar
2. Person Singular	dubitabas	dubitabare, dubitabaris
3. Person Singular	dubitabat	dubitabatur
1. Person Plural	dubitabamus	dubitabamur
2. Person Plural	dubitabatis	dubitabamini
3. Person Plural	dubitabant	dubitabantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitabo	dubitabor
2. Person Singular	dubitabis	dubitabere, dubitaberis
3. Person Singular	dubitabit	dubitabitur
1. Person Plural	dubitabimus	dubitabimur
2. Person Plural	dubitabitis	dubitabimini
3. Person Plural	dubitabunt	dubitabuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	itaquedubitavi, dubitavi	—
2. Person Singular	dubitavisti, dubitasti	—
3. Person Singular	dubitauit	—
1. Person Plural	dubitavimus	—
2. Person Plural	dubitavistis, dubitastis	—
3. Person Plural	dubitarunt, dubitauere, dubitauerunt, dubitare	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitaveram	—
2. Person Singular	dubitaveras	—
3. Person Singular	dubitauerat	—
1. Person Plural	dubitaveramus	—
2. Person Plural	dubitaveratis	—
3. Person Plural	dubitaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitavero	—
2. Person Singular	dubitaris, dubitaueris	—
3. Person Singular	dubitarit, dubitaverit	—
1. Person Plural	dubitaverimus	—
2. Person Plural	dubitaveritis	—
3. Person Plural	dubitarint, dubitaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitem	dubiter
2. Person Singular	dubites	dubiteris, dubitere
3. Person Singular	dubitet, dubitetque	dubitetur
1. Person Plural	dubitemus	dubitemur
2. Person Plural	dubitetis	dubitemini
3. Person Plural	dubitent	dubitentur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitarem	dubitarer
2. Person Singular	dubitares	dubitarere, dubitareris
3. Person Singular	dubitaret, dubitaretque	dubitaretur
1. Person Plural	dubitaremus	dubitaremur
2. Person Plural	dubitaretis	dubitaremini
3. Person Plural	dubitarent	dubitarentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitaverim, dubitarim	—
2. Person Singular	dubitaris, dubitaueris	—
3. Person Singular	dubitarit, dubitaverit	—
1. Person Plural	dubitaverimus	—
2. Person Plural	dubitaveritis	—
3. Person Plural	dubitaverint, dubitarint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	dubitavissem	—
2. Person Singular	dubitavisses	—
3. Person Singular	dubitavisset, dubitasset	—
1. Person Plural	dubitavissemus	—
2. Person Plural	dubitavissetis	—
3. Person Plural	dubitavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	dubitare	dubitasse, dubitavisse
Passiv	dubitari, dubitarier	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	dubita, dubitabile, dubitabilis, dubitaverus	dubitare
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	dubitate	dubitamini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	dubitato	dubitator
3. Person Singular	dubitato	dubitator
2. Person Plural	dubitatote	—
3. Person Plural	dubitanto	dubitantor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	dubitatum, dubitatus, dubitata	dubitati, dubitata, dubitatae
Genitiv	dubitati, dubitati, dubitatae	dubitatarum, dubitatorum, dubitatorum
Dativ	dubitato, dubitato, dubitatae	dubitatis
Akkusativ	dubitatam, dubitatum, dubitatum	dubitatos, dubitatas, dubitata
Ablativ	dubitata, dubitato, dubitato	dubitatis
Vokativ	dubitatum, dubitate, dubitata	dubitati, dubitata, dubitatae

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	dubitans	dubitantes, dubitantia
Genitiv	dubitantis	dubitantium, dubitantum
Dativ	dubitanti	dubitantibus
Akkusativ	dubitans, dubitantem	dubitantia, dubitantes
Ablativ	dubitante, dubitanti	dubitantibus
Vokativ	dubitans	dubitantes, dubitantia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	dubitaturum, dubitaturus, dubitatura	dubitaturi, dubitatura, dubitaturae
Genitiv	dubitaturi, dubitaturi, dubitaturae	dubitaturarum, dubitaturorum, dubitaturorum
Dativ	dubitaturo, dubitaturo, dubitaturae	dubitaturis
Akkusativ	dubitaturum, dubitaturum, dubitaturam	dubitaturas, dubitatura, dubitaturos
Ablativ	dubitatura, dubitaturo, dubitaturo	dubitaturis
Vokativ	dubitaturum, dubitature, dubitatura	dubitaturi, dubitatura, dubitaturae

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	dubitandus, dubitanda, dubitandum	dubitandi, dubitanda, dubitandae
Genitiv	dubitandi, dubitandi, dubitandae	dubitandorum, dubitandorum, dubitandarum
Dativ	dubitando, dubitando, dubitandae	dubitandis
Akkusativ	dubitandum, dubitandum, dubitandam	dubitandas, dubitanda, dubitandos
Ablativ	dubitanda, dubitando, dubitando	dubitandis
Vokativ	dubitandum, dubitande, dubitanda	dubitandi, dubitanda, dubitandae

Adjektiv

Positiv
	Singular	Plural
Nominativ	dubitabile, dubitabilis	—
Genitiv	dubitabilis	—
Dativ	—	—
Akkusativ	dubitabile	dubitabilis
Ablativ	dubitabile	—
Vokativ	dubitabilis, dubitabile	—

Komparativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Superlativ
	Singular	Plural
Nominativ	—	—
Genitiv	—	—
Dativ	—	—
Akkusativ	—	—
Ablativ	—	—
Vokativ	—	—

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum