Formentabelle zu „incarnare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarno | incarnor |
2. Person Singular | incarnas | incarnare, incarnaris |
3. Person Singular | incarnat, incarnation | incarnatur |
1. Person Plural | incarnamus | incarnamur |
2. Person Plural | incarnatis | incarnamini |
3. Person Plural | incarnant | incarnantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnabam | incarnabar |
2. Person Singular | incarnabas | incarnabare, incarnabaris |
3. Person Singular | incarnabat | incarnabatur |
1. Person Plural | incarnabamus | incarnabamur |
2. Person Plural | incarnabatis | incarnabamini |
3. Person Plural | incarnabant | incarnabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnabo | incarnabor |
2. Person Singular | incarnabis | incarnabere, incarnaberis |
3. Person Singular | incarnabit | incarnabitur |
1. Person Plural | incarnabimus | incarnabimur |
2. Person Plural | incarnabitis | incarnabimini |
3. Person Plural | incarnabunt | incarnabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnavi | — |
2. Person Singular | incarnavisti | — |
3. Person Singular | incarnavit | — |
1. Person Plural | incarnavimus | — |
2. Person Plural | incarnavistis | — |
3. Person Plural | incarnare, incarnavere, incarnaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnaveram | — |
2. Person Singular | incarnaveras | — |
3. Person Singular | incarnaverat | — |
1. Person Plural | incarnaveramus | — |
2. Person Plural | incarnaveratis | — |
3. Person Plural | incarnaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnavero | — |
2. Person Singular | incarnaris, incarnaveris | — |
3. Person Singular | incarnaverit | — |
1. Person Plural | incarnaverimus | — |
2. Person Plural | incarnaveritis | — |
3. Person Plural | incarnaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnem | incarner |
2. Person Singular | incarnes | incarnere, incarneris |
3. Person Singular | incarnet | incarnetur |
1. Person Plural | incarnemus | incarnemur |
2. Person Plural | incarnetis | incarnemini |
3. Person Plural | incarnent | incarnentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnarem | incarnarer |
2. Person Singular | incarnares | incarnarere, incarnareris |
3. Person Singular | incarnaret | incarnaretur |
1. Person Plural | incarnaremus | incarnaremur |
2. Person Plural | incarnaretis | incarnaremini |
3. Person Plural | incarnarent | incarnarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnaverim | — |
2. Person Singular | incarnaris, incarnaveris | — |
3. Person Singular | incarnaverit | — |
1. Person Plural | incarnaverimus | — |
2. Person Plural | incarnaveritis | — |
3. Person Plural | incarnaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | incarnavissem | — |
2. Person Singular | incarnavisses | — |
3. Person Singular | incarnavisset | — |
1. Person Plural | incarnavissemus | — |
2. Person Plural | incarnavissetis | — |
3. Person Plural | incarnavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | incarnare | incarnavisse |
Passiv | incarnari, incarnarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | incarna | incarnare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | incarnate | incarnamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | incarnato | incarnator |
3. Person Singular | incarnato | incarnator |
2. Person Plural | incarnatote | — |
3. Person Plural | incarnanto | incarnantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | incarnatus, incarnata, incarnatum | incarnata, incarnatae, incarnati |
Genitiv | incarnatae, incarnati | incarnatarum, incarnatorum |
Dativ | incarnatae, incarnato | incarnatis |
Akkusativ | incarnatam, incarnatum | incarnata, incarnatas, incarnatos |
Ablativ | incarnata, incarnato | incarnatis |
Vokativ | incarnata, incarnate, incarnatum | incarnata, incarnatae, incarnati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | incarnans | incarnantes, incarnantia |
Genitiv | incarnantis | incarnantium, incarnantum |
Dativ | incarnanti | incarnantibus |
Akkusativ | incarnans, incarnantem | incarnantes, incarnantia |
Ablativ | incarnante, incarnanti | incarnantibus |
Vokativ | incarnans | incarnantes, incarnantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | incarnatura, incarnaturum, incarnaturus | incarnatura, incarnaturae, incarnaturi |
Genitiv | incarnaturae, incarnaturi | incarnaturarum, incarnaturorum |
Dativ | incarnaturae, incarnaturo | incarnaturis |
Akkusativ | incarnaturam, incarnaturum | incarnatura, incarnaturas, incarnaturos |
Ablativ | incarnatura, incarnaturo | incarnaturis |
Vokativ | incarnatura, incarnature, incarnaturum | incarnatura, incarnaturae, incarnaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | incarnanda, incarnandum, incarnandus | incarnanda, incarnandae, incarnandi |
Genitiv | incarnandae, incarnandi | incarnandarum, incarnandorum |
Dativ | incarnandae, incarnando | incarnandis |
Akkusativ | incarnandam, incarnandum | incarnanda, incarnandas, incarnandos |
Ablativ | incarnanda, incarnando | incarnandis |
Vokativ | incarnanda, incarnande, incarnandum | incarnanda, incarnandae, incarnandi |
152 (229) Formen für „incarnare“