Formentabelle zu „inspicare“
Verb
Präsens (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspico | inspicor |
2. Person Singular | inspicas | inspicare, inspicaris |
3. Person Singular | inspicat | inspicatur |
1. Person Plural | inspicamus | inspicamur |
2. Person Plural | inspicatis | inspicamini |
3. Person Plural | inspicant | inspicantur |
Imperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicabam | inspicabar |
2. Person Singular | inspicabas | inspicabare, inspicabaris |
3. Person Singular | inspicabat | inspicabatur |
1. Person Plural | inspicabamus | inspicabamur |
2. Person Plural | inspicabatis | inspicabamini |
3. Person Plural | inspicabant | inspicabantur |
Futur I (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicabo | inspicabor |
2. Person Singular | inspicabis | inspicabere, inspicaberis |
3. Person Singular | inspicabit | inspicabitur |
1. Person Plural | inspicabimus | inspicabimur |
2. Person Plural | inspicabitis | inspicabimini |
3. Person Plural | inspicabunt | inspicabuntur |
Perfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicavi | — |
2. Person Singular | inspicavisti | — |
3. Person Singular | inspicavit | — |
1. Person Plural | inspicavimus | — |
2. Person Plural | inspicavistis | — |
3. Person Plural | inspicare, inspicavere, inspicaverunt | — |
Plusquamperfekt (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicaveram | — |
2. Person Singular | inspicaveras | — |
3. Person Singular | inspicaverat | — |
1. Person Plural | inspicaveramus | — |
2. Person Plural | inspicaveratis | — |
3. Person Plural | inspicaverant | — |
Futur II (Indikativ) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicavero | — |
2. Person Singular | inspicaris, inspicaveris | — |
3. Person Singular | inspicaverit | — |
1. Person Plural | inspicaverimus | — |
2. Person Plural | inspicaveritis | — |
3. Person Plural | inspicaverint | — |
Präsens (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicem | inspicer |
2. Person Singular | inspices | inspicere, inspiceris |
3. Person Singular | inspicet | inspicetur |
1. Person Plural | inspicemus | inspicemur |
2. Person Plural | inspicetis | inspicemini |
3. Person Plural | inspicent | inspicentur |
Imperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicarem | inspicarer |
2. Person Singular | inspicares | inspicarere, inspicareris |
3. Person Singular | inspicaret | inspicaretur |
1. Person Plural | inspicaremus | inspicaremur |
2. Person Plural | inspicaretis | inspicaremini |
3. Person Plural | inspicarent | inspicarentur |
Perfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicaverim | — |
2. Person Singular | inspicaris, inspicaveris | — |
3. Person Singular | inspicaverit | — |
1. Person Plural | inspicaverimus | — |
2. Person Plural | inspicaveritis | — |
3. Person Plural | inspicaverint | — |
Plusquamperfekt (Konjunktiv) | Aktiv | Passiv |
---|
1. Person Singular | inspicavissem | — |
2. Person Singular | inspicavisses | — |
3. Person Singular | inspicavisset | — |
1. Person Plural | inspicavissemus | — |
2. Person Plural | inspicavissetis | — |
3. Person Plural | inspicavissent | — |
Infinitiv | Präsens | Perfekt |
---|
Aktiv | inspicare | inspicavisse |
Passiv | inspicari, inspicarier | — |
Imperativ I | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | inspica | inspicare |
3. Person Singular | — | — |
2. Person Plural | inspicate | inspicamini |
3. Person Plural | — | — |
Imperativ II | Aktiv | Passiv |
---|
2. Person Singular | inspicato | inspicator |
3. Person Singular | inspicato | inspicator |
2. Person Plural | inspicatote | — |
3. Person Plural | inspicanto | inspicantor |
PPP | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inspicata, inspicatum, inspicatus | inspicata, inspicatae, inspicati |
Genitiv | inspicatae, inspicati | inspicatarum, inspicatorum |
Dativ | inspicatae, inspicato | inspicatis |
Akkusativ | inspicatam, inspicatum | inspicata, inspicatas, inspicatos |
Ablativ | inspicata, inspicato | inspicatis |
Vokativ | inspicata, inspicate, inspicatum | inspicata, inspicatae, inspicati |
PPA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inspicans | inspicantes, inspicantia |
Genitiv | inspicantis | inspicantium, inspicantum |
Dativ | inspicanti | inspicantibus |
Akkusativ | inspicans, inspicantem | inspicantes, inspicantia |
Ablativ | inspicante, inspicanti | inspicantibus |
Vokativ | inspicans | inspicantes, inspicantia |
PFA | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inspicatura, inspicaturum, inspicaturus | inspicatura, inspicaturae, inspicaturi |
Genitiv | inspicaturae, inspicaturi | inspicaturarum, inspicaturorum |
Dativ | inspicaturae, inspicaturo | inspicaturis |
Akkusativ | inspicaturam, inspicaturum | inspicatura, inspicaturas, inspicaturos |
Ablativ | inspicatura, inspicaturo | inspicaturis |
Vokativ | inspicatura, inspicature, inspicaturum | inspicatura, inspicaturae, inspicaturi |
Gerundivum | Singular | Plural |
---|
Nominativ | inspicanda, inspicandum, inspicandus | inspicanda, inspicandae, inspicandi |
Genitiv | inspicandae, inspicandi | inspicandarum, inspicandorum |
Dativ | inspicandae, inspicando | inspicandis |
Akkusativ | inspicandam, inspicandum | inspicanda, inspicandas, inspicandos |
Ablativ | inspicanda, inspicando | inspicandis |
Vokativ | inspicanda, inspicande, inspicandum | inspicanda, inspicandae, inspicandi |
152 (228) Formen für „inspicare“