Wörterbuch für Latein-Deutsch und Deutsch-Latein

Formentabelle zu "praecavere"

Verb

Präsens (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecaveo	praecaveor
2. Person Singular	praecaves	praecavere, praecaveris, precavere
3. Person Singular	praecavet	praecavetur
1. Person Plural	praecavemus	praecavemur
2. Person Plural	praecavetis	praecavemini
3. Person Plural	praecavent	praecaventur

Imperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecavebam	praecavebar
2. Person Singular	praecavebas	praecavebare, praecavebaris
3. Person Singular	praecavebat	praecavebatur
1. Person Plural	praecavebamus	praecavebamur
2. Person Plural	praecavebatis	praecavebamini
3. Person Plural	praecavebant	praecavebantur

Futur I (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecavebo	praecavebor
2. Person Singular	praecavebis	praecavebere, praecaveberis
3. Person Singular	praecavebit	praecavebitur
1. Person Plural	praecavebimus	praecavebimur
2. Person Plural	praecavebitis	praecavebimini
3. Person Plural	praecavebunt	praecavebuntur

Perfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecavi, praecari	—
2. Person Singular	praecavisti	—
3. Person Singular	praecavit	—
1. Person Plural	praecavimus	—
2. Person Plural	praecavistis	—
3. Person Plural	praecavere, precavere, praecaverunt	—

Plusquamperfekt (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecaveram	—
2. Person Singular	praecaveras	—
3. Person Singular	praecaverat	—
1. Person Plural	praecaveramus	—
2. Person Plural	praecaveratis	—
3. Person Plural	praecaverant	—

Futur II (Indikativ)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	precaro, praecavero	—
2. Person Singular	praecaveris	—
3. Person Singular	praecaverit	—
1. Person Plural	praecaverimus	—
2. Person Plural	praecaveritis	—
3. Person Plural	praecaverint	—

Präsens (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecaveam	praecavear
2. Person Singular	praecaveas	praecaveare, praecavearis
3. Person Singular	praecaveat	praecaveatur
1. Person Plural	praecaveamus	praecaveamur
2. Person Plural	praecaveatis	praecaveamini
3. Person Plural	praecaveant	praecaveantur

Imperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecaverem	praecaverer
2. Person Singular	praecaveres	praecaverere, praecavereris
3. Person Singular	praecaueret	praecaveretur
1. Person Plural	praecaveremus	praecaveremur
2. Person Plural	praecaveretis	praecaveremini
3. Person Plural	praecaverent	praecaverentur

Perfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecaverim	—
2. Person Singular	praecaveris	—
3. Person Singular	praecaverit	—
1. Person Plural	praecaverimus	—
2. Person Plural	praecaveritis	—
3. Person Plural	praecaverint	—

Plusquamperfekt (Konjunktiv)
	Aktiv	Passiv
1. Person Singular	praecavissem	—
2. Person Singular	praecavisses	—
3. Person Singular	praecavisset	—
1. Person Plural	praecavissemus	—
2. Person Plural	praecavissetis	—
3. Person Plural	praecavissent	—

Infinitiv
	Präsens	Perfekt
Aktiv	precavere, praecavere	praecavisse
Passiv	praecaverier, praecaveri	—

Imperativ I
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecave	praecavere, precavere
3. Person Singular	—	—
2. Person Plural	praecavete	praecavemini
3. Person Plural	—	—

Imperativ II
	Aktiv	Passiv
2. Person Singular	praecaveto	praecavetor
3. Person Singular	praecaveto	praecavetor
2. Person Plural	praecavetote	—
3. Person Plural	praecavento	praecaventor

PPP
	Singular	Plural
Nominativ	praecautum, praecautus, praecauta	praecautae, praecauti, praecauta
Genitiv	praecauti, praecauti, praecautae	praecautorum, praecautorum, praecautarum
Dativ	praecautae, praecauto, praecauto	praecautis
Akkusativ	praecautam, praecautum, praecautum	praecautos, praecautas, praecauta
Ablativ	praecauto, praecauta, praecauto	praecautis
Vokativ	praecautum, praecaute, praecauta	praecautae, praecauti, praecauta

PPA
	Singular	Plural
Nominativ	praecavens	praecaventes, praecaventia
Genitiv	praecaventis	praecaventum, praecaventium
Dativ	praecaventi	praecaventibus
Akkusativ	praecavens, praecaventem	praecaventes, praecaventia
Ablativ	praecavente, praecaventi	praecaventibus
Vokativ	praecavens	praecaventes, praecaventia

PFA
	Singular	Plural
Nominativ	praecauturum, praecauturus, praecautura	praecauturae, praecauturi, praecautura
Genitiv	praecauturi, praecauturi, praecauturae	praecauturorum, praecauturorum, praecauturarum
Dativ	praecauturo, praecauturo, praecauturae	praecauturis
Akkusativ	praecauturam, praecauturum, praecauturum	praecauturos, praecauturas, praecautura
Ablativ	praecautura, praecauturo, praecauturo	praecauturis
Vokativ	praecauturum, praecauture, praecautura	praecauturae, praecauturi, praecautura

Gerundivum
	Singular	Plural
Nominativ	praecauendum, praecavendus, praecauenda	praecauenda, praecavendi, praecavendae
Genitiv	praecavendi, praecavendi, praecavendae	praecavendorum, praecavendorum, praecavendarum
Dativ	praecavendo, praecavendo, praecavendae	praecavendis
Akkusativ	praecauendum, praecauendum, praecavendam	praecauenda, praecavendos, praecavendas
Ablativ	praecauenda, praecavendo, praecavendo	praecavendis
Vokativ	praecavende, praecauenda, praecauendum	praecauenda, praecavendi, praecavendae

Wortschatz · Textstellen · Datenschutz · Impressum