Ad haec caesar quae visum est respondit; sed exitus fuit orationis: sibi nullam cum iis amicitiam esse posse, si in gallia remanerent; neque verum esse, qui suos fines tueri non potuerint alienos occupare; neque ullos in gallia vacare agros qui dari tantae praesertim multitudini sine iniuria possint; sed licere, si velint, in ubiorum finibus considere, quorum sint legati apud se et de sueborum iniuriis querantur et a se auxilium petant: hoc se ubiis imperaturus.