Übersetzungen zu „abire“

abire (Verb): abire, abeo, abii, abitus; weggehen; fortgehen; abreisen; verschwinden; sterben; abweichen; Infinitiv, Präsens, Aktiv; kein Form; 2. Person Singular, Indikativ, Präsens, Passiv; abscedere, concedere, discedere, excedere

Lateinische Textstellen zu „abire“

Tacitus: dein piso abire syria statuit
Livius: primum inluxit abire sine certamine cupiunt
Livius: est coegimus abire magistratu
Titus Livius: primum inluxit abire sine certamine cupiunt
Titus Livius: est coegimus abire magistratu
Vergil: ardet abire fuga dulcisque relinquere
Phaedrus: rapere atque abire semper adsuevit lupus
Titus Livius: inde extemplo abire finibus volcianorum iussi
Livius: inde extemplo abire finibus volcianorum iussi
Livius: extemplo hinc domum abire in animo est
Cicero: simul a subselliis abire coepit
Titus Livius: extemplo hinc domum abire in animo est
Marcus Tullius Cicero: simul a subselliis abire coepit
Titus Livius: ad portam atque abire
Livius: ad portam atque abire
Titus Livius: egere licere abire sed ut
Seneca Minor: aequo animo abire
Livius: quaerere apparebat ne abire hostem pateretur
Livius: decedere sese tacitos abire quo terrarum
Livius: sine fraude liceret abire praesidio excesserunt
Titus Livius: quaerere apparebat ne abire hostem pateretur
Titus Livius: sine fraude liceret abire praesidio excesserunt
Livius: egere licere abire sed ut
Titus Livius: decedere sese tacitos abire quo terrarum
Sallust: ne festinaret abire satis mature
Phaedrus: age abire si quo est
Livius: temere coepto certamine abire
Titus Livius: conperi requisitos abire ex regno iussi
Tacitus: cum hordeonius flaccus abire legatos utque
Ammianus: meritam in silvas abire dimisit innoxiam
Titus Livius: temere coepto certamine abire
Sallust: ex castris abire iubet
Livius: conperi requisitos abire ex regno iussi
Cicero: de provincia clam abire itaque fecit
Marcus Tullius Cicero: de provincia clam abire itaque fecit
Titus Livius: erumpere hinc atque abire id aut
Livius: erumpere hinc atque abire id aut
Justinian I.: quae ex consuetudine abire et redire solent
Sueton: simul expellens abire morboviam iusserat
Ammianus: eum sacramento solutum abire iussit in larem
Phaedrus: adiuvat impune abire deinde quia iam
Tacitus: statim miserat et abire propere omnis e
Sallust: tamen suos longius abire sinunt sed
Ammianus: oriebatur innoxius abire permissus est
Livius: postquam confertos abire signa atque ordines
Tacitus: qui modo abire sedibus trans
Ovid: quam cum vidisset abire quo refugis
Titus Livius: equo nuntiat regi abire albanos
Titus Livius: postquam confertos abire signa atque ordines
Sallust: neue hostis inultos abire sinat

Übersetzungen zu „abire“

Lateinische Textstellen zu „abire“

Alternative Quellen